دردگفتنی با شاملو

هنوز گوش شنوایی نیست، 

از آن زمان که نبود. 

و آسمان بهانه ای شد 

برای غارت زمین 

و هنوز مست و ملنگ، خلایق؛ 

از جهل و خرافه ای که آیین شان 

و اندیشیدنی که طاقت سوزشان بود 

و هست، هنوز.

زمان، 

نشان انقراض نسل هاست و دگرگونگی شان 

مگر فهم عوام.

پانوشت: 

می دانی شاملوی عزیز! انکار عقل می کنند این جاهلان، دین و معرفتی را چهار دست و پایی چسبیده اند که اصلا فهم و اندیشه ای در آن نباشد و فقط آنچه باشد «خور و خواب و خشم و شهوت» ... و تا این مرکوبان خودشان می خواهند سواری دهند، چه می توان کرد؟ امان از جهل مقدس.