بارش سپید معصوم بود
کبوترهای مدام
آینه در آینه
با آرزو و بالهای آزادی...
چنگال سیاه شب
و دژخیم و تفرعن
با پتک دین وارگی
و حماقتی سترگ
افسوس
آه
درد
و دلتنگی..
برای یاران خرداد و آزادی
صد افسوس
فغان
رنج
و نفرین...
برای جاعلان جهل و زندان.
آخرنوشت:
دلتنگی که شاخ و دم ندارد...
از دوم خرداد 76 تا هشت سال چه فرصت نابی بود که از دست رفت با دوستانی که خون دلها خوردند و می خورند.