برای آزادی

آرزوی جوانی‌مان را عیب شمردند 

با پاسخی از چماق و دشنه و گلوله 

وقتی فریادش کردیم، 

و مرغک پربسته‌ی جانمان 

آرزوی آزادی را 

                  - آتش وار - 

در تلّی از خاکستر روزمرْگی 

به بغضی مدام سپرد. 

خلقی جدید باید آزادی را 

رسته از چنبره‌ی دیوهای سیاه، 

نهادینه در ذهن‌های خفته. 

پی نوشت: 

* و برای آزادگان در بند. 

** انگار دوباره آتش درون تنوره کشید تا فضای ذهن و جوهر قلم. 

سرّ درون

گفته باشم 

همه دعوتید 

در مراسم ازدواجم با خاک 

با لبخندی عمیق برای بدرقه. 

ملاقات

با این همه پیچ و خم 

و گردنه‌های دشوار

که گذرانده‌ام 

قرار ملاقاتمان کی؟ 

----------------- 

* یا ایها الانسان! انک کادح الی ربک کدحاْ فملاقیه.